A poem against rape
नेपाली भाषाको कबिता:
ए दाई मैले के लुगा लगाउँ ?
घुम्न मन छ जाउँ कि नजाउँ ?
ए अंकल तिम्रो चकलेटमा के छ ?
खान त मन छ खाउँ कि नखाउँ ?
खुल्ला छ आकास तारा र जुन
चौरमै, बाटोमै रमाउँछ यो मन
एकै छिन घर नफर्के हुन्न ?
ए छिमेकी, मलाई रमाउन देउन !
ए दाई मैले लुगा के लाउँ ?
घुम्न मन छ जाउँ नजाउँ ?
हे शिक्षक रुपी दानबहरू
नातेदार र अरू मानवहरू
हे प्यारा तिम्रा ती राक्षसी दाह्रा
सम्हालेर राख की उखेलेर फाल
ए अंकल तिम्रो चकलेटमा के छ ?
खान त मन छ खाउँ कि नखाउँ ?
