Topic: Baal Geet - Poems (Nepali)

[tundikhel]

मेरो सानो खरायो

मेरो सानो खरायो
आज कता हरायो
हिजो सँगै सुतेथ्यौँ
को पहिले पुग्ने हो
भन्दै हामी कुदेथ्योँ

खाट मुनि लुक्यो कि
चोक हुँदि भुल्यो कि
भालु आइ चोरेर
जँगल तिर लग्यो कि

मेरो सानो खरायो
आज कता हरायो।

कसले देला उसलाई बुबु
कसले देला माम।
खोजी गर्न लौ न आमा
हामी दुबै जाम।

मेरो सानो खरायो
आज कता हरायो।

[tundikhel]

ताराबाजी लै लै

ताराबाजी लै लै

मामा आए घोडा

माइजू आइन् डोली

पापा ल्याइन् सोलि

खान दिन्छिन् भोलि

बुबुमाम सुपुक्क

आलीमुनि घुपुक्क

काफल गेडी कुटुक्क

बिरालो भन्छ - म्याउँ म्याउँ

अगुल्टो भन्छ - उछिट्ट्याउ

[tundikhel]

कुखुरी काँ

कुखुरी काँ!
बासि भात खाँ!!
खोइ बासि भात?
बिरालोले खायो।
खोइ बिरालो?
मुसा मार्न गयो।
खोई मुसो?
दुलाभित्र पस्यो।
खोइ दुलो?
गाईले कुल्च्यो।
खोई गाई?
खोलाले बगायो।
खोइ खोलो?
सुक्यो!

[tundikhel]

काठमाडौं शहर

काठमाडौं शहर
हेर्न लाग्छ रहर
मोटर चढी रमाउँदै
घुम्न जाउँ शहर
काठमाडौं शहर

राजा बस्ने दरवार
कति राम्रो घरवार
बच्चा देखि बुढासम्म
हेर्न गर्ने रहर
काठमाडौं शहर

[tundikhel]

टालाटुली बटुली



टालाटुली बटुली

    कति राम्री पुतली

सानी पनि हैन रे

    ठुली पनि छैन रे

जीउ सुत्त परेकी

    पँहेली र पातली

        कति राम्री पुतली

लाइदिऊँ कि बुलाकी ?

    टीकी राम्रो होला कि ?

कोरीबाटी चुलठी

    आँखा दुवै गाजली

        कति राम्री पुतली

[tundikhel]

कुरा गर्छन् कसरी
भँगेरा र भँगेरी

चुर्चुर गर्छ भँगेरो
चिर्चिर गर्छे भँगेरी

चारा चर्न हुन्न है
यताउति नहेरी.....

[tundikhel]

-बालकै बालक-

थिए बालक प्रल्हाद
ध्रुब ति बालकै थिए

एउटा भए महाभक्त,
अर्को तारा बनि रहे

सिताका दुइटा छोरा
लवले कुशले पनि

पारे चकित शंशार
सुरा योद्दा स्वयम् बनि

अवतारि चमतकारि, क्रिष्णका गर्नु के कुरा
जुक्तिमा बुद्दिमा साथै, युक्तिमा थे उनि पुरा

जेमसवाट थिए एक ज्यादै उत्सुक वालक
बाफको शक्ति पैल्याए, खोले बिज्ञानका पथ

[tundikhel]

इक्षा

इक्षा यो छ महेश अन्तिम
जसै यो मृत्यु सैया जलि
मेरो रक्त सुकाउला
म गरुला अन्योल भै छट्पटी
त्यो बेला मुखमा बुटिहरु परुन नेपाल कै केबल
जस जस म छ हिम सैलीको
मधुरो मिठो चिसो चुम्बन।

[tundikhel]

न टिप्नु हेर कोपिला
न चुड्नु पाप लाग्दछ!
न च्यात्नु फुल नानी हो
दया र धर्म भाग्दछ!!

न छोप्नु हे चरिबरी
सराप आशु लाग्दछ!
न मार्नु जन्तु है कुनै
बसेर काल जाग्दछ!!

[tundikhel]

दसैं आयो।
खान पाउला।
कहाँ पाउला।
चोर्‍री लियौला
धत त पापी म त छुतै बसौला।